Fundacja PanParks opracowała i wydała 42-stronicową broszurę (po angielsku): „As nature intended. Best practice examples of wilderness management in Natura 2000 network”. Publikację (jako pdf) mozna pobrać tu >>
Publikacja przedstawia 10 wybranych, europejskich przykładów sytuacji, w których tzw. „wilderness management” (w praktyce: ochrona ścisła, ochrona bierna ochrona przyrody przez nieingerowanie w naturalne procesy) okazuje się doskonałym sposobem ochrony przyrody, także z punktu widzenia sieci Natura 2000.
Przykłady te pochodzą z europejskich parków narodowych
należących do sieci PanParks: Oulanka (Finlandia), Archipelago (Finlandia), Fulufjallet (Szwecja), Soomaa (Estonia), Tatry (Słowacja), Las Bawarski+Szumawa (Czechy+Niemcy), Kalkalpen (Austria), Szwajcarski PN, Majella (Włochy), Centralne Bałkany (Bułgaria). Publikacja ta lokuje się w coraz żywszym ostatnio nurcie tzw. „wilderness protection”. Coraz szerzej w Europie i świecie dostrzegane jest, że ochrona bierna i zezwolenie naturalne procesy przyrodnicze to niekiedy (choć oczywiście nie zawsze!!), najlepsze sposoby ochrony różnorodności biologicznej, a także w wielu przypadkach dobre sposoby osiągania 'właściwego stanu ochrony” siedlisk przyrodniczych i gatunków, a więc realizowania celów sieci Natura 2000. Omawiana broszura jest poprzedzona przedmową Ladislava Miko (szef działu ochrony przyrody w DG Environment Komisji Europejskiej; przez kilka miesięcy był też czeskim ministrem ochrony
środowiska), zwracającą uwagę na rolę 'wilderness protection’ w europejskiej ochronie przyrody.
należących do sieci PanParks: Oulanka (Finlandia), Archipelago (Finlandia), Fulufjallet (Szwecja), Soomaa (Estonia), Tatry (Słowacja), Las Bawarski+Szumawa (Czechy+Niemcy), Kalkalpen (Austria), Szwajcarski PN, Majella (Włochy), Centralne Bałkany (Bułgaria). Publikacja ta lokuje się w coraz żywszym ostatnio nurcie tzw. „wilderness protection”. Coraz szerzej w Europie i świecie dostrzegane jest, że ochrona bierna i zezwolenie naturalne procesy przyrodnicze to niekiedy (choć oczywiście nie zawsze!!), najlepsze sposoby ochrony różnorodności biologicznej, a także w wielu przypadkach dobre sposoby osiągania 'właściwego stanu ochrony” siedlisk przyrodniczych i gatunków, a więc realizowania celów sieci Natura 2000. Omawiana broszura jest poprzedzona przedmową Ladislava Miko (szef działu ochrony przyrody w DG Environment Komisji Europejskiej; przez kilka miesięcy był też czeskim ministrem ochrony
środowiska), zwracającą uwagę na rolę 'wilderness protection’ w europejskiej ochronie przyrody.
PanParks jest fundacją promującą „wilderness protection” i jednocześnie promującą odpowiednio zaplanowaną turystykę opartą na kontakcie z dziką przyrodą. Fundacja przyznaje europejskim parkom narodowym certyfikaty poświadczające właściwe zarządzanie ochroną przyrody i rozwojem turystyki w parku i w regionie; jednym z warunków jest posiadanie przez park odpowiednio
dużego obszaru ochrony biernej (wilderness), umożliwiającego m. in. turystom kontakt z dziką przyrodą. Certyfikowane parki tworzą tzw. sieć PanParks.
Żródło: Klub Przyrodników
]]>
